Julian Eliasz Chorążycki urodził się 19 sierpnia 1885 r. w Szawlach, w ówczesnym Imperium Rosyjskim. Był polskim lekarzem pochodzenia żydowskiego, oficerem Wojska Polskiego, weteranem I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej. Do Obozu Zagłady Treblinka II został przywieziony w 1942 roku z getta warszawskiego. Ze względu na swój zawód został wyselekcjonowany z transportu i skierowany do pracy w niemieckiej izbie chorych. Został zaliczony do grona tzw. Hofjuden – Żydów dworskich – obsługujących esesmanów. Chorążycki wykorzystywał przywileje, jakie uzyskał od Niemców, by nieść pomoc chorym więźniom, za co zyskał u nich szacunek. Gdy na przełomie marca i lutego 1943 roku więźniowie powołali Komitet Organizacyjny – tajną organizację, która zajmowała się przygotowywaniem zbrojnego powstania połączonego z masową ucieczką więźniów z obozu – doktor Chorążycki był jednym z pierwszych jego członków.
Więźniowie, którzy byli zaangażowani w organizację buntu, gromadzili pieniądze na zakup broni i amunicji. Chorążycki planował skontaktować się ze strażnikami ukraińskimi i za zebrane kosztowności kupić od nich potrzebną broń, jednak jego plan nie powiódł się. W kwietniu 1943 roku zastępca komendanta obozu Kurt Franz znalazł przy nim dużą sumę pieniędzy, a w Treblince II oznaczało to natychmiastową śmierć. Okoliczności tych wydarzeń znane są jedynie z relacji więźniów, którym udało się uciec z Obozu Zagłady. Najprawdopodobniej Julian Chorążycki rzucił się na Kurta Franza i wywiązała się bójka, podczas której lekarz zażył ampułkę z trucizną. W swojej relacji Samuel Willenberg wspomina, iż podjęto próby ratowania lekarza w celu przesłuchania go, jednak prawdopodobnie działania te nie przyniosły skutku. W relacjach byłych więźniów pojawia się również informacja o rozkazie Franza, aby na specjalnie zwołanym apelu dla przykładu wychłostać zwłoki Chorążyckiego.
Niespodziewana śmierć jednego z członków Komitetu Organizacyjnego była dużym ciosem dla działań konspiracyjnych w obozie, jednak nie zaprzestano planowania buntu.
Plany dotyczące powstania w niemieckim Obozie Zagłady Treblinka II udało się utrzymać w tajemnicy aż do ostatniej chwili, tj. do 2 sierpnia 1942 roku.
W 1945 roku Julian Eliasz Chorążycki został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Walecznych.
(opracowano na podstawie: Wikipedia, www.muzeumtreblinka.eu)